تحرک‌پذیری سلفیت جهادی در آسیای غربی و امنیت عمومی جمهوری اسلامی ایران

تحولات و رویدادهای چند سال اخیر در منطقه غرب آسیا و شمال افریقا، طیف گسترده‌ای از نتایج و پیامدهای گاه متضاد را به همراه داشته و آینده منطقه غرب آسیا را دستخوش تلاطم‌های عمیق امنیتی و سیاسی نموده است. در این میان، فعالیت‌های گسترده و خشونت‌بار جریان‌های جهادگرای سلفی، موجب پدید آمدن نوعی از آنارشی و هرج‌ومرج در منطقه شده است. به‌طور طبیعی، کنشگری ضد امنیتی این جریان‌ها می‌تواند امنیت عمومی جمهوری اسلامی ایران را نیز ـ به‌عنوان دروازه ورود به آسیای غربی عرب‌زبان ـ دستخوش چالش‌های جدی سازد. در یک نگاه کلان، مسائلی چون تقلیل دهی گفتمان سیاسی مبارزه «استضعافی ـ استکباری» انقلاب اسلامی به ستیزه‌جویی درون مذهبی شیعی ـ سنی، گسست جغرافیایی احتمالی محور موسوم به مقاومت، تجزیه جغرافیایی کشورهای منطقه براساس بنیادهای زبانی، نژادی، مذهبی و...، خطر گسترش امواج افراط‌گرایی و ستیزه‌جویی دینی در منطقه، تضعیف یا حتی سقوط دو هم‌پیمان منطقه‌ای ایران یعنی عراق و سوریه، اقتراب فیزیکی جهادگرایان به مرزهای جغرافیایی ایران و درنهایت تهدید مستقیم اهداف اقتصادی این کشور در غرب آسیا، ازجمله مهم‌ترین مخاطرات و چالش‌های فراروی امنیت عمومی جمهوری اسلامی برآمده از تحرک پذیری سلفیت جهادی در منطقه آسیای غربی به‌شمار می‌آید.